Bevat Audio: Audio
Ankeiler: Columnist Vincent Cantrijn schrijft wekelijks over politiek en maatschappelijke ontwikkelingen in de regio.

- Columnist Vincent Cantrijn schrijft wekelijks over politiek en maatschappelijke ontwikkelingen in de regio.

Ziel

De ziel van de wereld ligt binnenkort in Winssen. Of dit een gunstig effect heeft op de zielenroerselen van de inwoners is afwachten. Winssenaren zijn niet zo van die spirituele types. Met uitzondering van dorpsgenoot en kunstenaar Huub Kortekaas. Zijn stalen sculpturen wekken op veel plaatsen bewondering. Alleen niet in zijn eigen dorp. Al decennialang probeert hij het kunstwerk Anima Mundi te realiseren. Het moet een mythische plek worden waar mensen als vanzelf stil zijn en zichzelf de drie grote levensvragen stellen: Wie ben ik? Wat is de zin van mijn leven en hoe geef ik mijn leven vorm? In 2014 leidde dit tot een dorpsbrede opstand. “Wij zijn niet tegen de kunstenaar; wij zijn voor het dorp”, aldus de Cruijffiaanse uitspraak van een van de tegenstanders. “Dat die kunstenmaker die stalen rotzooi maar in zijn eigen tuin neerzet”, vond een ander. Dat gaat nu gebeuren. Weliswaar een kleinere versie van het oorspronkelijke idee. Zijn tuin is minder groot dan een weiland langs de dijk. De gemeente kan het initiatief niet verbieden; het past in het bestemmingsplan. Toch hadden omwonenden weer bezwaar gemaakt. Want wie weet komen er wel mensen naar zijn tuin om het kunstwerk te bekijken en dat willen ze ook niet. Voor zielenknijpers is er voorlopig nog genoeg werk in Winssen. De Stichting Anima Mundi gaat nu fondsen zoeken om het kunstwerk te realiseren. Een verstandige volgorde indachtig de dringende oproep van Havenmeesters in de regio: ‘Zorg eerst voor een ligplaats, koop dan pas een boot.’ Wat in de regio voor een boot geldt, geldt in Winssen voor de ziel van de wereld.

Winssen krijgt de ziel van de wereld. Daarentegen is het in Wijchen zieltechnisch kommer en kwel. Er komt geen paardenmarkt meer. Volgens de laatste twee bestuursleden van de Wijchense Paardenmarkt verdwijnt daarmee een stuk van de Wijchense ziel. Van 1646 tot aan de Tweede Wereldoorlog had Wijchen een wekelijkse veemarkt. In de vijftiger jaren kwamen de koeien iedere week terug op de Markt, de Kromme Elleboog en de Burchtstraat. Daarna kwam er jaarlijks een Boerendag, gevolgd door de Paardenmarkt. Ook daar kwam de klad in. Afgelopen week was een groot deel van het land ontregeld door het boerenprotest met tractoren; geen paard en wagen te zien. Ook bij protestacties van boeren is de vooruitgang niet te stoppen. Het Centrummanagement vindt dat de paardenmarkt niet meer van deze tijd is. Volkomen terecht. Toch steekt dat bij de twee bestuursleden: ‘Wijchen is geen dorp meer.’

De Markt van Wijchen is net als in vroeger jaren weer één groot horecagebeuren. Alleen is het citroentje met suiker en de jonge klare vervangen door Mocktails en Leffe Blond. Zelfs de twee initiatiefnemers, die jarenlang de feesttent van het Witte Paard tijdens carnaval en kermis exploiteerden en er flink de smoor in hadden dat die vergunning aan een ander werd gegund waardoor een jarenlange Wijchense traditie verloren ging, zagen nieuwe kansen. Met het Zomerfestival dit weekend in de tuin van het Kasteel als resultaat. Flexibel genoeg die Wijchense ziel.

Vincent Cantrijn

💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: redactie@rn7.nl.