NIJMEGEN - Mathilde Verbeek uit Nijmegen gaat deze zondag op weg naar de Poolse grens met Oekraïne, met een touringcar om mensen op te halen en hulpgoederen te brengen. Omroep Gelderland mag met haar mee.
Mathilde (24) reist met een dubbeldekker touringcar vol hulpgoederen zoals luiers, medicijnen en speelgoed die de afgelopen dagen zijn afgeleverd. Op de terugweg willen Mathilde en haar vriend 85 Oekraïners meenemen, die bij gastgezinnen in Gelderland terecht komen. De bus en de chauffeurs zijn ter beschikking gesteld door Kassing Tours.
Mathilde zit op haar knieën in het studentenhuis van haar vriend Stefan Meijering spullen te verzamelen. Mathilde: “Twee weken geleden toen ik met mijn moeder in het buitenland was en we die beelden zagen... Toen dachten we eigenlijk meteen van: ja hier moeten we iets mee.”
Mensen hier krijgen is een uitdaging
Toch is het dan nog altijd een weg vinden, zo vertelt Mathilde die eerder ook al een rol speelde bij de opvang van Syriërs in Beesd, de woonplaats van haar moeder. “We wilden mensen opvangen maar ja, de mensen moeten ook hierheen kunnen komen en dat maakt het dan toch wel een uitdaging.” Die uitdaging gingen Mathilde en haar moeder aan door zelf de touringcar te huren.
Haar vriend Stefan loopt ondertussen af en aan met dozen en tassen die mensen komen brengen. “Ik heb een heleboel bij me”, zo vertelt een gulle geefster, “maar ik wist niet wat jullie wilden hebben." Stefan Meijering: “Nou op dit moment gewoon alles.”
Kijk hier hoe Mathilde op het idee kwam en zich voorbereidde:
"We gaan naar het Poolse plaatsje Przemyśl aan de westelijke grens van Oekraïne", zo legt Stefan uit. "Er is eerder contact gelegd met de mensen daar om spullen uit te delen en mensen mee terug te nemen."
'Waar begin je aan?'
Veel mensen in de omgeving van Mathilde vragen zich af waar ze aan begint met deze omvangrijke operatie. Mathilde: “Maar ook heel veel mensen zeggen van: wat goed dat je dit doet. Ze wensen me dan heel veel succes vooral. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goed komt.”
Toch weet je nooit helemaal wat je kunt verwachten of aan zult treffen, beseft Mathilde. “Ik denk dat het vooral belangrijk is dat we de mensen zo veel mogelijk een klein beetje kunnen helpen. Dat maakt voor ons de reis al de moeite waard.”
'Winkeltje' voor Oekraïners
Een deel van de spullen gaat mee in de bus, zoals speelgoed waarmee de kinderen hun zorgen misschien even kunnen vergeten. Maar de moeder van Mathilde heeft ook bedacht dat er voor de gasten die hier in Gelderland komen, een klein winkeltje wordt ingericht waar ze dingen kunnen uitzoeken.
“Veel sterkte met jullie onderneming” zo zegt een van de donateurs. “Hou je taai en het zal niet makkelijk zijn om daar naartoe te gaan denk ik.” Stefan loopt ondertussen met een zo goed als nieuwe kinderwagen richting zijn studentenhuis. “Ik had niet verwacht op deze leeftijd al achter een kinderwagen te lopen”, zo grapt hij.
Hulp van alle kanten
Binnen zit Mathilde aan de telefoon met een Russisch sprekende vrouw die spontaan haar hulp aanbiedt bij de opvang. Een deel van de Oekraïners spreekt namelijk Russisch. De vrouw spreekt nog de vrees uit dat zij als Russin aangekeken zal worden op het geweld tegen Oekraïne. Maar Mathilde stelt haar gerust.
De bus vertrekt zondagmorgen vanuit Beesd, waar bij de protestantse kerk deze week ook veel artikelen zijn ingezameld. Daarna gaat de bus langs Nijmegen om hier de goederen op te halen. Daarna gaat de reis in één ruk naar de grens met Oekraïne.
Mathilde: “Van daaruit zullen we naar de Betuwe teruggaan voor een gezamenlijk moment.” De nieuwkomers krijgen dan een warme maaltijd en een warm welkomstwoord met behulp van een tolk. "Daarna zullen de gastgezinnen de mensen ophalen, zodat ze allemaal in een warm bed kunnen slapen.”
Iets betekenen, al is het maar een beetje
Stefan is nog aan het appen met een ondernemer uit Elst die ook een heleboel goederen heeft ingezameld. Mathilde is aangenaam verrast door alle hulp die wordt geboden. “Je hebt dat boek van Rutger Bregman De Meeste Mensen Deugen”, zegt ze. "Daar deed dit me ook wel een beetje aan denken. Dat zo veel mensen met elkaar opstaan om met elkaar iets te betekenen, al is het maar een heel klein beetje.”