Wijchen en Druten trappen anti-discriminatiecampagne af

WIJCHEN - Vanaf maandag begint in de gemeenten Wijchen en Druten een gezamenlijk campagne tegen discriminatie onder de naam “Allemaal anders, 100% Wijchen” en “Allemaal anders, 100% Druten”. Op borden en posters zijn mensen te zien die elk een eigen ervaringsverhaal hebben over discriminatie, waaronder de burgemeester van beide gemeenten. Met de campagne hoopt men het gesprek over verschillende vormen van discriminatie op gang te brengen en organisaties te verleiden om trainingen te volgen bij Vizier Oost over discriminatie en diversiteit.

Campagne

De campagne speelt zich af in de openbare ruimte én online, waar zes filmpjes met verschillende ervaringsverhalen te zien zijn. Op posters en borden in de openbare ruimte komt een QR-code te staan die leidt naar de website waarop de filmpjes te zien zijn, maar waar men ook de mogelijkheid heeft om vragen te stellen of een eigen ervaringsverhaal te delen. De borden blijven twee weken staan in de openbare ruimte, maar de campagne blijft daarna wel doorlopen. Mensen kunnen op de website ook de poster downloaden om deze voor het raam te hangen. Voor extra aandacht online wordt onder andere de hashtag #allemaalanders gebruikt.

"Meestal wordt er geen melding van gemaakt"

In 2020 zijn in de gemeente Wijchen 13 gevallen van discriminatie gemeld, zegt wethouder Titus Burgers (PvdA), die zelf aangeeft veel ervaring te hebben met het feit dat jongeren met een buitenlandse naam moeilijk aan stageplekken kunnen komen. “Dat is maar het topje van de ijsberg. Meestal wordt er geen melding van gemaakt.” Ook Vluchtelingenwerk neemt deel aan de campagne om op te komen voor mensen met een migratieachtergrond, statushouders in het bijzonder. “Helaas komt het voor dat mensen incidenteel iets toegeroepen krijgen waardoor ze zich gediscrimineerd voelen”, zegt participatiecoach Nynke Blom. “Het is moeilijk om contact te leggen in de buurt omdat er vooroordelen heersen over de afkomst van mensen, of de taalbarrière mensen ervan weerhoudt om contact te leggen. Dat maakt participeren in de samenleving lastig.”

"Alleen kiezen tussen 'man' en 'vrouw'"

Juul Adang neemt deel aan de campagne om discriminatie jegens non-binaire personen aan de kaak te stellen. “Ik heb bij ‘geslacht’ nu officieel een X staan in mijn paspoort. Maar als ik een bankrekening wil openen of me bij de Kamer van Koophandel wil inschrijven, kan ik slechts kiezen uit ‘man’ of ‘vrouw’. Van de Gemeente Wijchen heb ik drie keer in korte tijd brieven gekregen met verschillende aanheffen: beste mevrouw, geachte heer en geen aanhef. Had ik net eindelijk mijn identiteit ontdekt, kreeg ik een identiteitscrisis van de gemeente. Gelukkig heb ik nu zelf kunnen aangeven wat de gewenste aanhef is.”

"In winkels kan ik niet overal langs"

Joyce Waterreus zit in een elektrische rolstoel en heeft een hulphond. “Ik wil niet als tweederangsburger door het leven omdat ik niet kan lopen. Met mijn hulphond mocht ik niet bij de slagerij naar binnen. Er was een instantie voor nodig om hen duidelijk te maken dat dit mijn wettelijke recht is. In winkels kan ik niet overal langs en in restaurants niet naar de wc.” Zelf laat ze van zich horen in dit soort gevallen. “Ik heb nu met de lokale Kruidvat een afspraak dat ze me bellen als ze iets veranderen in de winkel, zodat ik een proefrondje kan maken om te kijken of ik nog wel overal langs kan. Zo niet, dan passen ze het aan.”

"Wat doet ze dat schattig"

In de campagne komen ook de Wijchense burgemeester Marijke van Beek en de Drutense burgemeester Corry van Rhee-Oud Ammerveld voor met hun eigen ervaringsverhaal. In hun geval gaat het oer discriminatie richting vrouwen. “Als ik met mijn man ergens naartoe ga waar aangekondigd is dat een burgemeester komt, gaat men er automatisch van uit dat mijn man de burgemeester is”, vertelt Van Rhee-Oud Ammerveld. Van Beek memoreert een geval waarop zij als wethouder in Haaksbergen een verhaal moest doen waar een Hengelose wethouder de opmerking ‘wat doet ze dat toch schattig’ maakte. “Dat ben ik nooit vergeten. Zo’n opmerking krijg je als man niet. Het was een ondermijning van mijn verhaal en mijn positie op dat moment.” Beide burgemeesters vinden dat men moet zich moet laten horen bij kwetsende, discriminerende opmerkingen. “Maak van je hart geen moordkuil. Met solidariteit van vrouwen onderling kunnen we er komen.”