Afdrukken
Lead image 1:
Lead image TXT 1: Foto: Jurjen Westra Foto: RN7
Lead image 2:
Lead image TXT 2: Foto: Stichting Moluku Elst Foto: RN7
Lead image 3:
Lead image TXT 3: Foto: Stichting Maluku Elst Foto: RN7
Ankeiler: De Molukse Wijk in Elst is de afgelopen tijd vaak in het nieuws: onrust, geweld en een woningcorporatie die af wilt van het recht om alleen aan Molukse gezinnen de huizen te verkopen.

- De Molukse Wijk in Elst is de afgelopen tijd vaak in het nieuws: onrust, geweld en een woningcorporatie die af wilt van het recht om alleen aan Molukse gezinnen de huizen te verkopen. Maar wat is nou het karakter van de wijk? Hoe is het om nou juist in deze wijk te wonen?

“We hadden niet veel, eten en drinken werd voor ons geregeld en mijn ouders mochten niet eens werken. Kisten met kleding bleven onuitgepakt staan want er werd beloofd dat we maar een half jaar hier zouden blijven. "Maar toch was het een schitterende mooie tijd”, vertelt hij met sprankelende ogen. “Je leefde samen en groeide met elkaar op. Je at met elkaar, je douchte met elkaar, je ging samen naar de kerk, naar school. We waren gewoon een grote familie van 24 gezinnen.” Toch waren de leefomstandigheden op het kamp slecht. Ook de winters waren zwaar in de houten barak met alleen een klein kacheltje om aan te warmen. De toiletten vroren dicht en er was geen warm water. Vooral de oude generatie had het zwaar, zij hadden nog nooit sneeuw meegemaakt of het zo koud gehad. “Dat moet verschrikkelijk zijn geweest voor mijn ouders”, legt Nus uit.

Het was voor Nus een grote overstap: van een houten barak met verschillende gezinnen in een ruimte naar een eigen huis van steen en meerdere verdiepingen. “Ik weet nog dat ik een trap heel bijzonder vond: op de Molukken was alles gelijkvloers. De houten stoelen uit de barak werden vervangen voor een bankstel en de inrichting werd westers.”

Slechts weinig bezittingen waren eigendom van de Molukse gemeenschap. Op meubilair stond de afkorting R.E gekerft, wat voor Rijkseigendom staat. “De hele inrichting was dus nog van het Nederlandse rijk”, vertelt Nus lachend.

Het karakter van het barakkenkamp bleef in de nieuwe wijk. De Molukse gemeenschap bleef met elkaar opgroeien.

Elke week was een groot feest vertelt Nus. Er werd van alles georganiseerd, van sportevenementen tot talentenjachten: er was altijd wel iets te doen. “Hier kunnen we toch wat van leren”, zegt Miriam, een van bewoners zonder Molukse achtergrond. “Ik wist helemaal niet dat dit een Molukse wijk was toen ik hier kwam wonen. Ik kreeg van de gemeente een woning toegewezen en heb me er nooit in verdiept wat voor een wijk dit eigenlijk was. Pas later kwam ik er achter dat het een Molukse gemeenschap was waar ik tussen kwam te wonen. De eerste kennismaking zal ik nooit meer vergeten”, zegt Miriam lachend. “Zo kwam ik in mijn eerste week per ongeluk terecht in een watergevecht met mijn buren en heb ik gewoon mee gedaan. Ja, deze wijk is voor mij als thuiskomen in een warm bad met een lekker sopje.”

Natuurlijk heeft dit warme bad ook een keerzijde. Zo is er veel sociale controle, en er wordt ook verwacht dat je enigszins betrokken bent bij de gemeenschap. Voor Miriam is het meer dan menselijk en normaal om betrokken te zijn bij de wijk. “Je helpt de buren toch als zij iets nodig hebben en andersom ook. Als je lekker meedoet is het een heerlijke wijk om in te wonen. Mijn buurman bracht mij een keer een pan bami omdat ik die dag druk bezig was met verhuizen. Zo hoort het toch? Als de buurman ziek is breng je toch een pannetje soep of help je elkaar toch even?” stelt Mirijam. “Het werkwoord van de wijk vind ik ook echt wel ‘helpen’, omdat je er niet alleen voor staat in deze wijk maar samen bent.”

De sociale controle is iets waar je mee moet leren omgaan legt Miriam uit. “Ik heb toen ik op vakantie was naar de Molukken twee schitterende poppen gekocht die ik mooi bij mijn voordeur had neergezet. Maar elke keer lagen deze poppen om, en waren op een dag zelfs verdwenen. Later kwam ik erachter dat dit door de buurvrouw kwam. Volgens haar bijgeloof waren het slechte poppen en niet goed voor de wijk.”

Volgens Febby Hetharia, een van de bewoners uit de wijk is er wel veel aan het veranderen. Zo merkt hij dat de jonge generatie aan het uitvliegen is en naar de grote steden gaat om te studeren en daar dan ook blijft wonen. Ook komen er andere culturen in de wijk wonen. Volgens Febby is dit niet het probleem; het probleem is dat de wijk stiller wordt, minder betrokken. Febby legt uit dat de Molukse gemeenschap trots is. Trots op de herkomst en trots op de gemeenschap. “Wij zien wel dat vooral de jongere generatie de westerse manier van leven aanneemt. Het is onze Pusaka en die moet je niet van ons afpakken.” Pusaka betekent heilig bezit in het Indonesisch. “Daarom zijn wij zo vurig en gepassioneerd over onze wijk en bestaan. Gelukkig komt dit wel steeds meer terug en zal deze saamhorigheid altijd wel voort blijven bestaan.”

Woon jij ook in een wijk of dorp waarover bijzondere verhalen te vertellen zijn? Tip de redactie via redactie@rn7.nl.

💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: redactie@rn7.nl.

Deel dit artikel