Vader doodgereden Sebastiaan: 'Ik denk iedere dag dat mijn zoon weer binnenkomt'

UTRECHT - De nabestaanden van Sebastiaan, de man uit Wijchen die opzettelijk werd doodgereden, kunnen leven met het vonnis van de rechtbank in Utrecht. Tarik O. krijgt celstraf en tbs met dwangverpleging. "Nu weet ik zeker dat ik hem niet tegenkom."

Op 24 november vorig jaar overleed de 42-jarige Sebastiaan. Hij werd herhaaldelijk overreden door pakketbezorger Tarik O., die door Sebastiaan werd aangesproken op zijn rijgedrag. Daarvoor krijgt O. nu zeven jaar celstraf en tbs met dwangverpleging. Tot opluchting van de Sebastiaans vader.

"Tbs was het voornaamste voor ons", legt hij uit. "We kunnen met deze uitspraak leven. We hebben het liefst de hoogste boom, maar die is niet hoog genoeg. Met tbs weet ik zeker dat hij voorlopig niet vrijkomt. Ik weet nu dat ik hem niet tegenkom."

'Ik kan het niet accepteren'

De vader legt uit dat hij er nu een punt achter probeert te zetten. "Ik heb er iedere dag moeite mee. Iedere dag heb ik verdriet. Ik denk iedere dag dat mijn zoon gewoon weer binnen komt. Als ik over mijn zoon praat, dan heeft mijn vrouw het gevoel dat ik het over een ander heb. Ik kan het niet accepteren. De manier waarop hij is doodgereden, is voor ons onbegrijpelijk. Wie dit gedaan heeft is een monster."

Ik denk vaak: was toch een kwartier later van huis gegaan, dan was je die jongen nooit tegengekomen

"Mijn zoon was 94 kilo en 1,90 meter", legt hij uit. "Hij nam geen blad voor de mond. Stond altijd vooraan en bemoeide zich overal mee. Dat zat in hem. Dat was zijn karakter. Maar tegenwoordig kan je niks meer zeggen. Ik denk vaak: was toch een kwartier later van huis gegaan. Dan was je die jongen nooit tegengekomen."

Niet te begrijpen

"Ik woon zelf niet in Wijchen", legt de vader van Sebastiaan uit. "Familieleden die daar wel wonen worden nog bijna dagelijks met de gebeurtenis geconfronteerd. Ik woon verder weg en mensen kennen ons daar niet. Aan de ene kant is dat een geruststelling, maar soms is het ook moeilijk."

"Sebastiaan is de tweede zoon die we moeten missen. De andere zoon was ziek en is jong overleden. Nu komen veel gevoelens terug. We gaan vaak naar de begraafplaats. Het is voor mij niet te begrijpen dat hij daar ligt, maar ik ben wel heel dankbaar dat mijn ouders het niet hebben hoeven meemaken. Gelukkig kunnen we er als familie heel goed over praten."